AMY VAN SON | SENECA ADVIES
  • NU
    • Waarom...
      • Waarom...
    • Wat...
    • Opdrachtgevers
    • Hoe...
  • Dingen doen
    • Social Media
      • Huiskamerworkshop
      • Wat kost dat?
    • Prezi
    • Website & Hosting
  • Workshops & Trainingen
    • Vijfdaagse cursus Social Media #IkStartSmart
    • Workshop Overzicht
      • Website bouwen in Weebly
      • Prezi
      • Facebook Zakelijk
      • LinkedIn
      • Twitter
      • Inschrijven!
      • Website & Hosting
      • Privé sessie
  • Contact
    • In de Media
    • Sitemap
  • Blog
  • NU
    • Waarom...
      • Waarom...
    • Wat...
    • Opdrachtgevers
    • Hoe...
  • Dingen doen
    • Social Media
      • Huiskamerworkshop
      • Wat kost dat?
    • Prezi
    • Website & Hosting
  • Workshops & Trainingen
    • Vijfdaagse cursus Social Media #IkStartSmart
    • Workshop Overzicht
      • Website bouwen in Weebly
      • Prezi
      • Facebook Zakelijk
      • LinkedIn
      • Twitter
      • Inschrijven!
      • Website & Hosting
      • Privé sessie
  • Contact
    • In de Media
    • Sitemap
  • Blog
Search

Wat goed gezegd is,
door wie
dan ook,
​dat
​gebruik ik.
Seneca

The less my hope the hotter my love

16/9/2014

0 Reacties

 
Foto
Geschreven en voorgedragen tijdens Retoriek II
http://JanVaessen.nl 
Been strutting my stuff
A need to survive, nothing above
Judge myself, oh I cannot
The less my hope 
it seems the hotter my love



This new horizon
On the outskirts of my mind
Pushing these walls
and all the cubicles stacked inside

The itch at the back of my spine
The will to risk it all 
Burning for making it mine
Forcing a tolerance withdrawel

To hatch one who cares
And push this sliding wall
of those self invented squares
staggering to fall

When this large body of water
will be entering my mind
To smash all of me
on the squares I left behind

It’s just balancing needs
In the heart, nothing above
Mandetory we stack again
For the less my hope the hotter my love

Zoals het soms gaat in het echte leven maar ook online, stuit je op dingen, interessante dingen, of zaken die je nieuwsgierigheid wekken. Zaken die elkaar raken als domino stenen. Ergens is het begonnen, ergens viel de eerste steen. Was het de ontmoeting met die leuke man, die met alle stoerheid die hij in zich had zichzelf presenteerde zonder de woorden uit te spreken. Maar met elke vezel in zijn lichaam zei; “hier ben ik dan, voor jou om naar te verlangen”. En was het de volgende steen die werd gestapeld toen hij terloops zijn vrouw en kinderen vermelden en een “ah, dat is nou jammer” zichzelf vormde in mijn hoofd. Werd een nieuw patroon uitgelegd toen we vol verwondering over elkaar waren.  En stapelde we allebei weer een nieuw figuur daar boven op, om te kijken of we toch hoger kunnen komen om het bouwwerk vervolgens in te laten storten? Werden nog meer fundamenten gelegd toen we ons allebei afvroegen waarom ik, waarom jij, waarom wij en waarom nu? En werden alsnog de dwarsverbanden gelegd toen er tegelijkertijd besloten werd dat de waarom vraag er niet toe deed, maar dat de bereidheid er was om te accepteren dat het is wat het is. 

Was het de tweet van Alain de Botton over het vernieuwende bandje London Grammar, die het album ‘Stay Awake With Me’ produceerde. Een album vol met alleen maar liedjes over onbeantwoorde liefde. Die mij al luisterend het vergezicht aan de horizon vorm gaf over de schoonheid van het nooit beantwoorde verlangen. Of was het Helen Fischer die een Ted Talk deed over ‘The Brain in Love’, onderzocht vanuit het perspectief van de banale praktijk van een antropologe? Over beantwoorde en onbeantwoorde liefde, wat het doet met je brein, ongeacht de uitkomst. 

Of werd het allereerste nieuwe fundament op de oude ruïnes gestapeld door de tekst die ik ooit las in een klein boekje; “al onze vreugde en verdriet komt voort uit de bron van ons eigen innerlijk”? En hier was ik weer, koud nog aan het herstellen van de zoveelste zorgvuldig opgebouwde toren die weer ten val was gekomen door de onevenwichtige opbouw van het verlangen om samen te vallen in de tussenruimte. Maar het was zo, het was het gegeven. En voor de zoveelste keer nam ik me voor dat deze keer… ja echt deze keer, ik het anders zou aanpakken. Ik zou niets oplossen, ik zou me niet laten verleiden door dat wat ik altijd deed. En ik zou me zeker niet kwalijk nemen dat ik het deed. 

En ik zou me zeker niet verliezen in de dramatiek die de afwijzing zou kunnen genereren omdat ik juist de potentie daarvan al zag in de stapels die ik aan het bouwen was. Ik had geen keus, die dingen gebeuren. Hoe je ermee omgaat is het gene wat telt. En was het niet al in zo vele gedaantes verschenen, alle variaties in de liefde. Als een wiskundige stapelde ik de varianten om inzichtelijk te krijgen wat elke variant in zich had. Van beantwoorde voorwaardelijke liefde naar beantwoorde onvoorwaardelijke liefde en weer diagonaal gesneden door onbeantwoorde voorwaardelijke liefde tot onbeantwoorde onvoorwaardelijke liefde. Met als eeuwige gemene deler het verlangen die het stapelen voortdreef, op zoek naar een betere versie van mezelf.

Ik werd gegrepen door het concept van zoals de Engelsen het zo mooi zeggen ‘unrequitted love’, het concept voor niet betaalde liefde. Als in niet openlijk genuttigde liefde of erger nog niet beantwoorde liefde of zelfs afwijzing. Waarbij de gever en ook de ontvanger, die niet kan of wil ontvangen, evenzeer lijd aan dat, wat de gever maar niet kwijt kan. Hoe dan ook, gaan gever en ontvanger beiden door een transformatie.  Het stijgen en vallen van de stenen die weer een nieuwe toren vormen, hoog genoeg om over de muur te kijken maar te hoog om te blijven staan. 

In of uit liefde, het proces is hetzelfde en verplicht stapelen we weer, want hoe minder de hoop hoe groter de verlangende liefde met of zonder terugbetaling. Het was de Romeinse filosoof en schrijver Terence die 250 jaar voor onze jaartelling deze quote dropte. The less my hope the hotter my love. En weer troost ik me met de gedachte dat wij allemaal ooit dezelfde ervaring deelde, alleen de uitkomst daarvan is afhankelijk van je houding. En deze keer koos ik voor onbeantwoord onvoorwaardelijk, om weer verplicht te mogen stapelen.
0 Reacties



Laat een antwoord achter.

    Amy van Son

    No need to be fancy, it is just an overview.

    Foto

    Archief

    Juni 2018
    Mei 2018
    December 2017
    December 2016
    Juni 2016
    September 2015
    Juni 2015
    November 2014
    September 2014
    Augustus 2014
    Mei 2014
    April 2014
    Maart 2014
    Februari 2014
    Januari 2014
    December 2013
    Augustus 2013
    Juli 2013
    Juni 2013
    Mei 2013
    April 2013
    Maart 2013

    Categorie

    Alles
    2getthere
    #8uo026
    @AmyvanSon
    Co Creatie
    De Koningstafel
    Genieten In De Weerd
    Hanneke Van Der Pol
    Hashtag
    Humanistische Geestelijke Verzorging
    Inspiratieatelier
    Inspiratiehuis Arnhem
    Internet
    Jan Van Son
    Lezing
    Mijn Moment
    Nieuw Organiseren
    Persoonlijk
    Prezi
    Retorica
    Social Media Inspiration Day
    Starthosting
    Storytelling
    Studio Mambeau
    TEDx
    TEDxArnhem
    Twitter
    Uitgestelde Koffie
    Vertrouwen
    Volg Je Hart
    Volg Je Natuur
    Waar Is De Koffie?
    Weebly
    Woede
    Your Song
    Zelfsturing
    Zomer Inspiratie Proloog

    RSS-feed

    Foto

Amy van Son | Seneca Advies

Graaf Lodewijkstraat 57 
 6821 EB  Arnhem
06 288 28 743 

info@seneca-advies.nl
Sitemap
Foto
Hij die lesgeeft leert - Seneca
©2010-2018 Amy van Son
  • NU
    • Waarom...
      • Waarom...
    • Wat...
    • Opdrachtgevers
    • Hoe...
  • Dingen doen
    • Social Media
      • Huiskamerworkshop
      • Wat kost dat?
    • Prezi
    • Website & Hosting
  • Workshops & Trainingen
    • Vijfdaagse cursus Social Media #IkStartSmart
    • Workshop Overzicht
      • Website bouwen in Weebly
      • Prezi
      • Facebook Zakelijk
      • LinkedIn
      • Twitter
      • Inschrijven!
      • Website & Hosting
      • Privé sessie
  • Contact
    • In de Media
    • Sitemap
  • Blog