Zo. Het zit erop, voorlopig. Begin deze week kwam het laatste filmpje van Social Media Inspiration Day (13 maart 2013 in Hotel Haarhuis) online. Voor mij de informele afsluiting van een prachtige en intensieve periode met mooie co-creaties, een echt bootstrap verhaal.



 Het begon allemaal ergens eind 2012 toen Martine en ik de koppen bij elkaar staken om eens een Social Media Event in het Oosten van het land te organiseren. Ik zie ons nog zitten bij Martine thuis... tosti in de hand, een sigaretje roken op het balkon (ik dan) en een beetje babbelen over hoe onze levens zich de laatste tijd ontvouwden. En oh ja, een Social Media Event in Arnhem, dat zou best wel leuk zijn.

Drie maanden later
De intentie was er en op 30 januari dit jaar zaten we dus om tafel met Barry Reijrink van Hotel Haarhuis, die dolgraag ons de ruimte wilde bieden om Social Media Inspiration Day te faciliteren. Met niets meer dan een eerste logoschets voor #SMID13 gingen we aan de slag. De website werd gebouwd de Social Media opgetuigd en ingericht en de kaartverkoop ging online op 7 februari 2013 met een Early Bird aanbieding.  In twee weken tijd verkochten we 70 kaartjes aan enthousiaste deelnemers, de weken erna nog 30 stuks en verzamelden we een crew om ons heen met negen sprekers en vrijwilligers die Social Media Inspiration Day mogelijk maakten én toegankelijk maakten voor doven en slechthorenden. Dus nog even op een rijtje, van niets naar 130 deelnemers in zes weken tijd! Punt.

Vandaag maakten we met een groep leuke mensen bij het huis van de boswachter in het Sonsbeekpark de remake van Renoir's Luncehon of the boatingparty. Hoewel de zon zich aan het begin van de middag nog niet liet zien werd het weer al wat beter naarmate we joliger werden niet in de laatste plaats door de bubbels. Wat zo leuk is aan dit soort acties is dat er een idee ontstaat dat wat leuke mensen gebeld worden en dat het idee vervolgens ook gewoon werkelijkheid wordt.

Hoe?
Natuurlijk heb je daar wat creatieven voor nodig! De locatie werd, heel fijn, ter beschikking gesteld door de boswachter van o.a. Park Sonsbeek en we trommelden wat mensen bij elkaar. Wat zo tof is in deze dagen van druk druk druk, is dat mensen dan ook gewoon komen, voor een hele plezierige middag met een mooi resultaat. Zo regelde Hanneke van de Pol dat we allemaal in de juiste positie stonden en google fotograaf Martijn Baudoin natuurlijk voor het vastleggen op de gevoelige plaat. Iedereen stelde wat tijd beschikbaar, wat attributen, wat te eten en wat te drinken en voilà, de remake van Renoir's Luncheon of the boatingparty is een feit. Hanneke is een kei in vormgeving met name voor het grote vlak, bekijk haar werk hier! Maar wat een prachtige bewerking is het geworden en dit is nog maar de proefversie!

Vanaf het moment dat ik wist van het bestaan van Prezi was ik geboeid door de mogelijkheden. Dat is inmiddels al weer drie jaar geleden en de interface van Prezi is door de jaren heen enorm veranderd. Van een intuïtief zebrawiel naar een meer 'vormgeversachtige' interface. Maar nog steeds met heel veel vanzelfsprekende functies die je ook in veel tekstverwerkers programma's tegen komt.
De waarheid ligt in het midden
Zoveel mensen zoveel Prezi's. Ook ik begon met een 13 in een dozijn Prezi. Puur op basis van wat Prezi als programma aan mogelijkheden bood, de kaders, de brackets, de cirkels en natuurlijk de heftige vliegbewegingen zoals we ze allemaal wel eens voorbij hebben zien komen. Een veelgehoorde klacht is dat je van een Prezi een beetje misselijk kan worden. En dat is zo...

Op twitter vinden er nog wel eens discussies plaats over wat dan een goede Prezi is en naar mijn inziens is dat mede afhankelijk waar je Prezi voor bedoeld is. Hieronder geef ik drie voorbeelden van Prezi's die ik gemaakt heb en die zijn ingezet voor verschillende doelen. Maar altijd met de intentie om de Prezi vooral deelbaar te maken via Social Media!

27 maart 2013 was een geweldige dag voor mij. Voor het eerst sinds twintig jaar voer ik weer een dag mee op een Marine schip, de Hr.Ms. Evertsen.  De reden dat ik daar die dag mocht zijn was Walter Kers, of eigenlijk Chef der Equipage Commando Zeestrijdkrachten, Schipper Kers. We volgden elkaar op twitter, noem het serendipity of birds of a feather maar we waren verbonden.
 
Ik droomde dat ik er was...
Ik liet via twitter op enig moment weten dat ik vaak nog 's ochtends wakker word en dat ik dan uit een 'varende droom' ontwaak. Zo levendig dat ik mijn werkpak aan wil trekken en op post wil gaan... als matroos, dat is. Maar ik verliet twintig jaar geleden de Koninklijke Marine en Walter bleef. Nu bood hij mij aan om een dagje mee te komen varen. Dolblij was ik en over een paar weken vertel ik als dank je wel en in ruil voor deze geweldige beleving mijn visie op de kracht van het huidige tijdperk van netwerken en Social Media voor bijna 200 onderofficieren, een geval van sociale overwaarde. 

Terug naar die dag
Het toeval wilde ook dat een goede vriend mee voer die dag, een waterfan maar geen Marineman en terwijl we in de helicopterhangar stonden en naar buiten over het dek heen naar de zee keken vroeg deze vriend mij waarom dit zo belangrijk voor mij was. De vraag overviel me, maar voor hem was het zo overduidelijk dat ik zo blij was om hier op dat moment te staan op dit schip dat was niet alleen te zien aan mij, elke cel in mijn lichaam voelde het.

Het antwoord kwam echter direct en onmiddellijk naar boven en terwijl de tranen achter mijn ogen prikte en ik snel mijn hoofd wegdraaide om die tranen te verbergen sprak ik zachtjes maar verstaanbaar - hier, hier ben ik opnieuw geboren, hier kwam ik tot leven.