"I like your project and your story, can we talk" met deze zin begon vorig jaar mijn TEDx avontuur. De vraag kwam van Melissa Oudshoorn, licensee van TEDxGroningen. Een TEDx talk? WTF! We legden samen een skype lijntje en nadat ik uit de doeken had gedaan hoe Your Song powered by Humanism was ontstaan, was dat tegelijkertijd de TEDx talk volgens Melissa. Niets meer aan doen. 



Gebeurtenissen die bepalend zijn
Your Song ging voor mij over de verhalen van militairen en dan over wezenlijke gebeurtenissen die bepalend zijn geweest voor hoe zij nu in hun leven staan. Ik zag mezelf vooral als de 'verbindelaar' van de militairen en hun verhalen, via verhalende journalisten, videomakers en uiteindelijk, de liedjes en de artiesten. Gewoon organiseren richting die stip aan de horizon. 

De weg er naar toe
Echter was het onderwerp van de TEDx talk niet alleen het resultaat van het project, maar de weg er naar toe en het belang van verhalen vertellen kwam centraal te staan. De uitdaging lag er vooral in, hoe vertel ik die gebeurtenissen die bepalend zijn geweest voor hoe ik nu in het leven sta in zes minuten en het verhaal van de militair in twee minuten om vervolgens de weg vrij te maken voor een prachtig optreden van Maame Joses en Bouwe Bruins. Kortom wat blijft staan aan de 'buitenkant' en hoe vergaat het mij aan de 'binnenkant' om willens en wetens een herbeleving te forceren op een podium waar iedereen deelgenoot van kan zijn. 

Verstand op nul, blik op oneindig
Daar dacht ik iets op gevonden te hebben. Ik schreef het verhaal uit in zes alinea's van een minuut, maakte er zes afbeeldingen bij en bedacht me dat als ik het verhaal zo zou vertellen dat ik binnen de tijd zou blijven en me dan niets kon gebeuren. Skills and drills weet je wel... Door mezelf een script op te leggen sloeg ik een mantel van schijnveiligheid om. Ook dit zou ik wel 'even' doen.

Niet verwacht toch gekregen! Een paar dagen na weer één van de zovele hoogtepunten in het Your Song project, namelijk Your Song in concert, ontving ik het bericht dat ik als projectleider was genomineerd voor de Nieuw Organiseren Prijs. 

Nieuws Arnhem.nl wijde er een artikel aan. "De uit Arnhem afkomstige Amy van Son is met het initiatief ‘Your Song powered by humanism’ genomineerd voor de “Finext nieuw organiseren prijs 2014”. Deze nieuwe prijs wordt uitgereikt aan een persoon, organisatie of initiatief die op een innovatieve manier organiseert of met een vernieuwend concept de wereld een betere plek maakt. “Your Song powered by humanism is genomineerd omdat zij met het project een brug slaat tussen twee totaal verschillende werelden”, meldt het online magazine nieuworganiseren.nu.. In het project zetten muzikanten verhalen van militairen om in songs om het te delen met anderen. Niet alleen de militairen en muzikanten zijn razend enthousiast, ook door het publiek worden de songs goed ontvangen. Lees meer hier >>

Op de website van NieuwOrganiseren.nu werd het hoe en waarom van Your Song powered by humanism uitgebreid uit de doeken gedaan. In minder dan drie weken tijd verzamelde we via Social Media zowel online als offline de meeste stemmen via de hashtag #SPREADTHELOVE 

Tja, wat zal ik zeggen over Your Song in concert? 
Je had er bij moeten zijn...

Bekijk de flickr photostream over Your Song in concert van René Wouters hier >>.
Bekijk de storify over Your Song in concert hier >>.
Bekijk en beluister hieronder een uitgebreide samenvatting van Your Song in concert in Luxor Live Arnhem. door Bram Linderman en Chayn Collins. #Rock!

Deze blog verscheen op Storytellingmatters.nl

Augustus 2013 dus en het Your Song project kon van start voorzover het zich nog niet in mijn hoofd had vastgezet of zoals Bruno van den Elshout in april van dat jaar zei: “Je bent al halverwege”. Maar het bleef een uitdaging om met een beperkt budget zo’n groot project van de grond te trekken. Dat kan enkel en alleen als je je netwerk rondom de wezenlijke kern van zo’n project kunt organiseren. Verhalen van militairen gezongen in liedjes van artiesten. Een horizonversmelting waarbij het verhaal van de militair samenvalt met het lied van de artiest. Hoewel er maar weinig mensen direct enthousiast worden van woorden als defensie en humanisme; sowieso alles wat op –isme eindigt blijkt enige weerstand op te leveren. Dat moest anders. 

Ik wist inmiddels dat door mijn eigen ervaring te vertellen, hoe belangrijk de Koninklijke Marine indertijd voor mij was en te laten zien en horen wat muziek met een mens kan doen, ik in staat was om de wezenlijke kern van het project goed over de brug te brengen naar de mensen die de co-creatie wilden dragen. 

Ik zocht de pareltjes in mijn netwerk op waarvan ik hoopte dat ze wilde meewerken aan iets wat in potentie heel groot kon worden maar tegelijkertijd afhankelijk was van de participatie van velen. Noem het sociale overwaarde: de bereidheid om mee te werken aan een thema of onderwerp omdat het je aanspreekt. Maar niet in de laatste plaats omdat diegene die je vraagt om te participeren van betekenis is voor je. En dat werkt van twee kanten. Gedurende dit hele proces merk ik dag in en dag uit, dat de credits die ik in het verleden heb opgebouwd, de sociale overwaarde die ik ooit zelf gecreëerd had, nu als ruilmiddel gold voor de participatie van velen aan Your Song. 

Voor Storytellingmatters.nl
Deel vier over the making of Your Song en enpassant ook nog drie geleerde lessen uit eigen ervaring.

Een half jaar verder en mijn wereld staat op zijn kop. Ik heb jullie in de steek gelaten, ik heb de redactie van Storytellingmatters in de steek gelaten. Ik beloofde de stappen met jullie te delen, dat was echt het plan.  Maar kort na mijn laatste bijdrage voor Storytellingmatters gebeurde er te veel. Zo gaf ik het project in juli 2013 terug. Ik was er klaar mee. Ik stuiterde al meer dan een half jaar om te kunnen beginnen, maar het begon niet. Ja, wel in mijn omgeving zoals je kunt lezen in de eerste delen. Maar het budget wilde maar niet vlotten. En toen was ik er ineens klaar mee. 

Al onze vreugde en verdriet ontspringt uit de bron van ons eigen innerlijk. ~ Anoniem

Vorig jaar, precies rond deze tijd stond ik voor de eerste keer op het inspiratiepodium. In een ijskoude werkplaats met heel symbolisch een schip. In diezelfde werkplaats. Een schip op het droge. Het schip kon geen kant op en ik ook niet. En toen zette ik een lied in en vaagde daarmee alle vaste bodem onder mijn voeten weg om me volledig te kunnen overgeven aan het moment. Ik begon te vertellen over het pad dat was voorafgegaan aan het moment dat ik daar nu stond te vertellen over datzelfde pad. Mijn levensverhaal geïnterpreteerd door mij. Ik probeerde samen te vallen met mijn geschiedenis. Buiten dat het voor mij de eerste keer op een dergelijk podium was, was het ook de eerste keer dat ik zo openlijk vertelde over mijn weg en mijn keuzes. Voor vandaag, vroeg Maria me te vertellen wat er na die avond op het inspiratiepodium in werking was gezet. En toen ik daar eenmaal begon over na te denken... heeft het belang van verhalen vertellen heel centraal gestaan in 2013. 

Het begon allemaal ergens aan het einde van 2012, toen schreef ik een ambitieus plan op verzoek van de Dienst Humanistische Geestelijke Verzorging en noemde dat Your Song. In het kort gaat Your Song over het verzamelen van verhalen van (ex)militairen. Verhalen over het ervaren van dilemma's, persoonlijke belevenissen die maken dat je anders naar de wereld bent gaan kijken. 

Gebeurtenissen die bepalend zijn voor hoe je nu in het leven staat. Misschien vraag je je af waarom nu juist voor militairen? En waarom zijn die verhalen dan zo belangrijk? En wat ga je daar mee doen dan? 

Deze vragen vind je allemaal beantwoord in de blogs op Storytellingmatters.nl. Nu de 'zomervakantie' bijna op zijn einde is, is het voor mij ook tijd om de draad weer op te pakken. En één ding is zeker, ik heb er enorm veel zin in om de schouders eronder te zetten. Maar laat ik dan nog even de wijze raad van Seneca ter harte nemen.  "Elke ambitie vertoont dit gebrek: zij kijkt niet om." Nog even terug lezen hoe het begon!
The making of Your Song; een humanistisch verhaal deel I, deel II, deel III.

27 maart 2013 was een geweldige dag voor mij. Voor het eerst sinds twintig jaar voer ik weer een dag mee op een Marine schip, de Hr.Ms. Evertsen.  De reden dat ik daar die dag mocht zijn was Walter Kers, of eigenlijk Chef der Equipage Commando Zeestrijdkrachten, Schipper Kers. We volgden elkaar op twitter, noem het serendipity of birds of a feather maar we waren verbonden.
 
Ik droomde dat ik er was...
Ik liet via twitter op enig moment weten dat ik vaak nog 's ochtends wakker word en dat ik dan uit een 'varende droom' ontwaak. Zo levendig dat ik mijn werkpak aan wil trekken en op post wil gaan... als matroos, dat is. Maar ik verliet twintig jaar geleden de Koninklijke Marine en Walter bleef. Nu bood hij mij aan om een dagje mee te komen varen. Dolblij was ik en over een paar weken vertel ik als dank je wel en in ruil voor deze geweldige beleving mijn visie op de kracht van het huidige tijdperk van netwerken en Social Media voor bijna 200 onderofficieren, een geval van sociale overwaarde. 

Terug naar die dag
Het toeval wilde ook dat een goede vriend mee voer die dag, een waterfan maar geen Marineman en terwijl we in de helicopterhangar stonden en naar buiten over het dek heen naar de zee keken vroeg deze vriend mij waarom dit zo belangrijk voor mij was. De vraag overviel me, maar voor hem was het zo overduidelijk dat ik zo blij was om hier op dat moment te staan op dit schip dat was niet alleen te zien aan mij, elke cel in mijn lichaam voelde het.

Het antwoord kwam echter direct en onmiddellijk naar boven en terwijl de tranen achter mijn ogen prikte en ik snel mijn hoofd wegdraaide om die tranen te verbergen sprak ik zachtjes maar verstaanbaar - hier, hier ben ik opnieuw geboren, hier kwam ik tot leven.